W niewielkim Gostyniu stworzyli festiwal, na który zjeżdżają artyści i dyrygenci światowej sławy – w tym roku swoją orkiestrę poprowadził sam maestro Krzysztof Penderecki. Dzięki nim światło dzienne ujrzały zapomniane, ale niezwykle cenne, manuskrypty i nuty. To oni – odkryli na nowo – wspaniałych kompozytorów, komponujących przed wiekami na Świętej Górze: Józefa Zeidlera, nazwanego polskim Mozartem, Maksymiliana i Franciszka Koperskich, Alfonsa Szczerbińskiego.

Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Świętogórskiej im. Józefa Zeidlera działa od 2006 roku. Tworzy je wiele osób, ale trzon stanowią: ksiądz Jakub Przybylski, Wojciech Czemplik, Mariusz Giermaziak, Krzysztof Fekecz, Leszek Jankowski, Dariusz Wujek. Różnią się wiekiem, zawodami, poglądami. Łączy ich przyjaźń, a zintegrowała wspólna sprawa.

Koncertem „Historia muzyką pisana” – Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Świętogórskiej, podziękowało mecenasom kultury, patronom medialnym oraz miłośnikom i współtwórcom VII Festiwalu Muzyki Oratoryjnej Musica Sacromontana. Podczas wieczoru wręczono tytuły mecenasa kultury. – Występ chóru Bartosza Michałowskiego pragniemy zadedykować wszystkim, którzy sprawili, że dzieło siódmej edycji festiwalu było tak wspaniałe – podkreślał ks. Jakub Przybylski COr, dyrektor festiwalu. Zaproszeni wysłuchali koncertu młodego pianisty Pawła Kasperkowiaka, którego stowarzyszenie wyróżniło stypendium. Wystąpił także Poznański Chór Kameralny Bartosza Michałowskiego.

Prestiżową nagrodę Fundacji Kultury Polskiej otrzymało Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Świętogórskiej im. Józefa Zeidlera w Gostyniu.

Organizatora Festiwalu Muzyki Oratoryjnej „Musica Sacromontana” wyróżniono za budowanie społeczeństwa obywatelskiego w dziedzinie kultury. Zgodnie z regulaminem Fundacji, nagrodzony wskazał laureata tzw. Małej Nagrody. Gostyńskie stowarzyszenie wybrało utalentowanego siedemnastoletniego pianistę Pawła Kasperkowiaka. Otrzymał on jednorazowe stypendium w wysokości 5 000 złotych, ufundowane przez Targi Poznańskie.

Tegoroczną edycję Festiwalu Musica  Sacromontana  zamknie koncert poświęcony w całości twórczości Alfonsa Szczerbińskiego. Urodzony w Gostyniu, w 1858 roku, pianista i kompozytor, pozostawił po sobie – najczęściej w formie rękopisów – bogaty dorobek. Są to głównie utwory fortepianowe oraz pieśni do słów XIX-wiecznych poetów polskich i niemieckich.

Projekt: Maciej Gerowski NETBOX

Utwory Józefa Elsnera, Johannesa Babtisty Lohra i Maksymiliana Koperskiego znalazły się na szóstej, już pofestiwalowej, płycie „Musica Sacromontana”. Jej promocja miała miejsce w ubiegłym tygodniu w Świętogórskiej Bazylice, tuż przed koncertem ku czci Świętogórskiej Róży Duchownej. Data nie była przypadkowa – w sanktuarium obchodzono jubileusz 500 – lecia nadania dekretu zatwierdzającego cuda na Świętej Górze. Płytę dedykowano kustoszowi i przyjaciołom Świętej Góry w roku jubileuszu.

W sobotę 23 czerwca br., w przeddzień głównych uroczystości z okazji 500-lecia dekretu zatwierdzającego autentyczność cudów na Swiętej Górze, w bazylice odbędzie się koncert. – W tradycji filipińskiej muzyka zawsze towarzyszyła wszystkim ważnym uroczystościom kościelnym, tym bardziej jubileusz 500 – lecia uznania cudowności Świętej Góry zasługuje na szcególną oprawę . Program koncertu został tak dobrany, aby podkreślić maryjny kult  miejsca i zasługi płynące z obecności cudownego obrazu. Dedykujemy go Świętogórskiej Róży Duchownej – zdradza Wojciech Czemplik, dyrektor artystyczny Festiwalu Musica Sakromontana.

Jesienią przyszłego roku, podczas kolejnej edycji Festiwalu „Musica Sacromontana”, w murach świętogórskiej bazyliki zabrzmi dzieło wyjątkowe. Będzie to „Faust” Antoniego księcia Radziwiłła do tekstu Johanna Wolfganga von Goethego. Opera ta, która powstawała w latach 1808-1832, zostanie po raz pierwszy w historii zagrana w całości w oryginalnym języku.

Pomysł wystawienia „Fausta” przez Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Świętogórskiej im. Józefa Zeidlera narodził się latem tego roku w Wojanowie niedaleko Jeleniej Góry. Historia ta ma jednak swój początek w roku 2008. Wówczas podczas majowego festynu na Świętej Górze, zorganizowanego przez stowarzyszenie, bito rekord Guinnessa w liczbie osób równocześnie grających na pile. Przypadkowo gościem tego koncertu była Grażyna Kolarzyk z Fundacji Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej.

Utwory na fortepian oraz pieśni Alfonsa Szczerbińskiego czekały na swoje odkrycie przez pół wieku. Urodzony w Gostyniu w 1858 roku muzyk i kompozytor pozostawił po sobie spory dorobek artystyczny. Po jego śmierci w 1895 roku siostra Maria Szczerbińska ocaliła kilkadziesiąt utworów ofiarowując je księżom filipinom na Świętej Górze.

Bliskie kontakty Marii z filipinami wynikały z faktu, że od 1945 do 1948 roku oraz od 1955 do 1958 roku superiorem na Świętej Górze był brat Marii, ksiądz Stanisław Szczerbiński, również rozmiłowany w muzyce swojego stryja Alfonsa. Maria Szczerbińska, przechowując pamiątki po kompozytorze, pielęgnowała wielkie marzenie, by w przyszłości w Gostyniu utworzyć muzeum poświęcone kompozytorowi.

Christophe Alvarez urodził się we Francji w 1987 roku. Studia gry na fortepianie ukończył z wyróżnieniem w Conservatoire de Nice w Nicei.Następnie kontynuował naukę w dziedzinie teorii, kompozycji i muzyki kameralnej. Dyplom ukończenia studiów w klasie fortepianu otrzymał również w Ecole Normale de Musque Alfred Cartod oraz dyplom wydziału muzykologii la Sorbonie w Paryżu. Brał udział w festiwalach Carre D‘ AS w Kersaint Landuvez, Chopin 1810 – 2010 w Lesznie i Musiques Au Monastere. Jego ostatnie występy na festiwalach Noce Suquet i Menton odniosły duże sukcesy i spotkały się z uznaniem krytyki. Pisano o nim: „Objawienie Festiwalu” (Aurore Busser), „wielka subtelność i lekkość” (Magazyn Scene), „Płynność, elegancja i poetycka wirtuozeria” (Nice Matin).

Zespół Skaldowie, na którego przebojach wychowało się kilka pokoleń miłośników polskiego bigbitu, w okresie Bożego Narodzenia kolęduje po Polsce z programem „Moje Betlejem”. Program koncertu, na który składają się utwory lidera zespołu Jacka Zielińskiego do tekstów krakowskiego poety Aleksandra Leszka Moczulskiego, miał miejsce 8 stycznia w bazylice na Świętej Górze. Świątynia nie pomieściła wszystkich chętnych do wzięcia udziału w tym niezwykłym misterium.

Ponad 2 tysiące wiernych zgromadziło się wokół żłóbka, by z artystami uczestniczyć w dziesiątym oratorium bożonarodzeniowym. Pomysłodawcą tych świątecznych spotkań jest Ewa Kuśnierek, dyrygentka chóru „Zaczarowana Melodia” ze Szkoły Podstawowej nr 5 w Gostyniu. Nieodłącznym elementem kolędowania są biblijne postaci, w które wcielają się nauczyciele i młodzież z SP5. Doskonale przygotowany chór, którego entuzjazm i zaangażowanie podczas śpiewania udzielały się publiczności, spotkał się z wielkim uznaniem artystów z Krakowa .W 16-letniej historii koncertowania z „Moim Betlejem” dzieci z Gostynia sprawiły Skaldom największą niespodziankę.

Zespół Skaldowie, legenda polskiego rocka i big-beatu z Oratorium „Moje Betlejem” wystąpi w sobotę 7 stycznia 2012 roku w bazylice na Świętej Górze. Podczas koncertu usłyszymy kolędy napisane przez założyciela i leadera grupy – Jacka Zielińskiego. Słowa do nich napisał poeta, autor największych przebojów Skaldów – Leszek Aleksander Moczulski.

„Moje Betlejem” to, zdaniem perkusisty Skaldów Jana Budziaszka, od kilkunastu lat jedno z najważniejszych wydarzeń ewangelicznych w kraju, bo polskie kolędy śpiewają wszyscy, wierzący i niewierzący, a także wyznawcy innych religii. Bowiem kolędy posiadają także wydźwięk patriotyczny.

Każdy skrzypek marzy by grać na zbudowanym przez mistrza z Cremony instrumencie, a muzea na całym świecie zabiegają by mieć go w swoich zbiorach. Skrzypce Antonio Stradivariego choć zbudowane dwa wieki temu, wciąż przewyższają swoimi walorami wszystkie instrumenty, urzekają barwą dźwięku, zdumiewają jego siłą i głębią, o czym można było się przekonać się 9 grudnia podczas koncertu na Świętej Górze.

Ten wieczór przejdzie do historii. Po przeszło 150 latach nieobecności w Polsce usłyszeliśmy skrzypce będące kiedyś własnością wielkiego polskiego wirtuoza i kompozytora, Karola Lipińskiego. Jego koncerty przyjmowano entuzjastycznie nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie. Często porównywano go z Paganinim, a koncerty obydwu wirtuozów w Warszawie w 1829 roku rozpętały gwałtowną polemikę wśród krytyków i melomanów na temat czołowego miejsca na światowym Parnasie wiolinistycznym.