Izabela Skrzybót o naszej nowej płycie.
MUSICA SACROMONTANA XIII
Spotkanie z muzyką Józefa Zeidlera
Msza D-dur Józefa Zeidlera, odnaleziona przez członków Stowarzyszenia Miłośników Muzyki Świętogórskiej w zbiorach biblioteki monachijskiej, a wykonana podczas 12. Festiwalu MUSICA SACROMONTANA, znalazła się na trzynastej już pofestiwalowej płycie. Wykonawcami muzyki geniusza ze Świętej Góry są: Sinfonia Varsovia, Camerata Silesia Zespół Śpiewaków Miasta Katowice pod batutą Jerzego Maksymiuka. Maestro kolejny raz nagrał płytę wydaną przez świętogórskie stowarzyszenie. W jego opinii Józef Zeidler był jednym za najwybitniejszych polskich kompozytorów nie tylko okresu klasycyzmu, ale również XIX wieku.
Nowa płyta, która ukazała się w czerwcu, to spotkanie z muzyką Józefa Zeidlera. – Z jego kompozycjami z pierwszego okresu tworzenia, wczesnej młodości, kiedy dopiero kształtowała się jego osobowość muzyczna. Utwory datowane są na rok 1769 oraz dwa lata później – mówi Wojciech Czemplik, dyrektor artystyczny MUSICA SACROMONTANA. Kompozytor miał wtedy niewiele ponad 25 lat. – Witalna siła tej muzyki, jej rozmach i temperament, pozwalają dojrzeć własne oblicze kompozytora, któremu wielokrotnie w Mszy udaje się wznieść ponad normy konwencjonalnego języka dźwiękowego swojej epoki – pisze we wstępie do wydawnictwa muzykolog Ewa Obniska.
Ze zbiorów biblioteki monachijskiej pochodzi również Msza ex D, nagrana w 2015 roku. Oba dzieła początkowo znajdowały się w archiwach muzycznych klasztoru cystersów w Obrze, o czym świadczą pieczęcie na stronie tytułowej. Nie wiadomo w jakim okresie i dlaczego zostały wywiezione, wypożyczone lub zrabowane i znalazły się w zbiorach Biblioteki Miejskiej w Monachium. Dzięki współpracy z biblioteką członkowie świętogórskiego stowarzyszenia pozyskali skany nut i obie Msze opracowano i wydano na płytach – pierwszą w 2015 roku, drugą – 2018. Msza ex D datowana jest w rękopisie na 1969 rok, kiedy Zeidler miał 25 lat, natomiast druga (z nowego wydawnictwa), nie ma daty. – Jednak pisana była tą samą ręką i zapewne mniej więcej w tym samym czasie – zaznacza muzykolog Ewa Obniska. Jak podkreśla Wojciech Czemplik, płyty te są nierozerwalne. – Obie Msze napisane są w tonacji D-dur – ulubionej przez Zeidlera. Kompozycje są bardzo dojrzałymi. Obfitują w przepiękne partie wokalne, dotyczy to zwłaszcza głosu sopranu i altu. Jeden z artystów, tenor, zauważył, że widocznie głosy męskie nie były za czasów Zeidlera tak doceniane i popularne, jak głosy żeńskie, albo po prostu w okolicach Świętej Góry rodziły się damy z cudownym głosem – mówi dyrektor artystyczny festiwalu Muzyki Oratoryjnej.
